Dodany: 2010-11-10 | Autor: cuayatlTwórczość Charlesa Bukowskiego (1920-1994), amerykańskiego pisarza i poety urodzonego w Niemczech, stanowi niepowtarzalne zjawisko w świecie literatury zachodniej. Choć często porównuje się go z Hemingwayem i Henrym Millerem, nie od razu wspiął się na literacki parnas; dopiero pod koniec lat 50. zyskał uznanie krytyki i czytelników, którzy docenili jego wielki talent - wspaniałe wyczucie formy i doskonały lapidarny styl. Powodem niesłabnącej fascynacji prozą Bukowskiego jest też bez wątpienia jego owiane legendą awanturnicze życie, które z upodobaniem trwonił na inne swoje pasje: alkohol, kobiety, hazard. Otaczająca go atmosfera skandalu i prowokacji, emanująca z jego prozy postawa niepokornego buntownika, obalanie obyczajowych tabu, dosadny, często wulgarny język sprawiły, że stał się kultowym pisarzem undergroundu, idolem mas i pokolenia bitników. Pozostawił po sobie bogaty dorobek w postaci ponad 30 książek, tomów prozy i poezji."Zapiski starego świntucha" to rodzaj osobistego pamiętnika, publikowanego w formie stałej rubryki na łamach jednego z kalifornijskich czasopism z lat 60. Autor ostro komentuje wydarzenia w polityce, z dużą wrażliwością reaguje na kwestie społeczne, w mocnych, niemal drastycznych, nie pozbawionych przy tym refleksji zdaniach opisuje własne życie i twórczość."nic więc dziwnego, że dla niektórych pisarzy, łącznie z astronomicznie impertynenckim Bukowskim, seks jest najoczywistszą tragikomedią. i jeśli o nim piszę, to nie dlatego, że jest przedmiotem mojej obsesji, lecz dlatego, że to istna farsa, gdzie podczas antraktów można sobie popłakać w chusteczkę. Boccaccio pisał takie rzeczy o wiele lepiej niż ja, ale on miał i dystans, i styl. ja wciąż jestem zbyt blisko tematu by wyrażać się przyzwoicie, a ludzie myślą, że jestem po prostu sprośny. więc jeśli nie czytaliście Boccaccia, to przeczytajcie".
